Në Firence, Juventusi grumbulloi një pikë, ndaj një Fiorentine që gjithashtu u përpoq të merrte fitoren deri ne fund. Ate që nuk bëri skuadra e Allegrit, e cila me kalimin e minutave u shfry aq sa në pjesën e dytë një skuadër e zbrazët dhe e lodhur doli në fushë që nuk gjeti kurrë forcën për të gjuajtur në portën kundershtare.

Statistikat shkretuese që vërtetojnë një lojë sigurisht jo shpërblyese dhe pozitive që tërboi Allegrin, i vetëdijshëm në fund se një barazim këto ditë nuk ishte e gjitha për t’u hedhur. Por Juventusi nuk mund dhe nuk duhet të sillet si një ekip që mund të kënaqë duke kompensuar një barazim të thjeshtë.

Allegri u përpoq ta jepte udhezimet që një ditë më parë: “Shkojmë të marrim fitoren në Firence”, u kishte thënë trajneri i Juventusit atyre që kërkuan nëse ai do të kishte një ekip edhe më të mirë në dorë në fund të një merkatoje që pa një revolucion në skuadrën e disponueshme.

Dhe një goditje të dytë, ai ia dha pasditen e Franchi, duke vendosur që në minutën e parë Paredes, i sapo marrë nga PSG dhe i hedhur nga 1′. Cilësia dhe përvoja konfirmohen edhe nga rikthimi i Di Marias si pronar, jo në maksimumin e tij, por në fushë për të gjithë pjesën e parë.

Goditja e tretë, ajo në fushë, megjithatë mungoi, me lojtarët që nuk interpretuan në mënyrën më të mirë të tyre, interpretimi i një loje në të cilën Juventusi në fund e gjeti veten të mbytur nga vjollcat. rush në të cilin edhe skuadra e italianit i është afruar një avantazhi të merituar.

Aq sa mbërriti edhe konsiderata poshtëruese e Allegrit pas ndeshjes ndaj mikrofonave të DAZN: “Në fund doja që loja të përfundonte”. Dhe pikërisht nga analiza e të gjithë 90 minutave, gjykimi i përgjithshëm i bardhezinjve është tepër i pamjaftueshëm.

DHe pikerisht ketu duket ajo qe eshte thene: Juventusi i tij vuan dhe nuk ka loje! Aq sa te bertiturat e Allegrit drejt arbitrit u degjuan nga te gjithe ne Firence, teksa thoshte dy here “Mbaroi, mbaroi!” kur Fiorentina ende po sulmonte per te gjetur golin e 2-1.