Egjipti i lashtë na ka dhënë disa nga reliket më të bukura historike në botë, për të mos përmendur misteret e fshehura në to. Gjatë dekadave, rërat e Afrikës së Veriut kanë zbuluar varre, skulptura, sarkofagë të të gjitha llojeve, disa mbeten ende të panjohura sot.

Ndër zbulimet e shumta, është një në veçanti që ka tronditur shkencëtarët dhe të cilin do ta diskutojmë në këtë artikull. Shumica e sarkofagëve u zbuluan gjatë gjysmës së dytë të shekullit të 19-të; Për të u kujdesën në masë studiuesit e Muzeut Britanik, të cilët sollën në Evropë gjashtë sarkofagë të gjetur mes rrënojave të lashta të qytetërimit egjiptian, por nuk ishin arkivole të zakonshme.

Këta ishin sarkofagë të vegjël, sado të ndryshëm nga ata që i njohim tashmë për fëmijët, por ishin kopje në miniaturë, të zbukuruar nga jashtë me basorelieve që përfaqësonin kafshë të ndryshme, disa me karakteristika njerëzore, një detaj tipik i qytetërimit të lashtë.

Shkencëtarët vendosën t’i nënshtrojnë sarkofagët në një rreze X për të zbuluar se çfarë përmbanin brenda tyre pa pasur nevojë t’i hapnin dhe, ndoshta, t’i dëmtonin.

Testet e para nuk dhanë rezultatet e dëshiruara; vetëm kohët e fundit falë teknologjive të reja është bërë e mundur vazhdimi i hetimit dhe zbulimi i ka tronditur të gjithë.

Një grup shkencëtarësh nga Departamenti i Hetimit Shkencor të Muzeut Britanik, të udhëhequr nga Daniel O’Flynn, kanë vendosur të vazhdojnë kërkimin mbi përmbajtjen e sarkofagëve, duke përdorur teknikën e tomografisë neutronike, e cila pas dekadash pritjeje më në fund ka marrë rezultatet. shpresuar.

Grupi zbuloi zbulimin e tyre në revistën Scientific Reports, ku shpjeguan se çfarë përbëhej nga teknika e re, e cila i lejoi ata të ‘hapin virtualisht’ sarkofagët, që datojnë rreth 2500 vjet më parë. Asnjëri prej tyre nuk ishte gati për atë që zbuluan brenda.

Brenda sarkofagëve u gjetën mbetje të llojeve të ndryshme të hardhucave afrikane, të gjitha që i përkasin gjinisë Mesaline, hardhuca murale të familjes Lacertidae.

Janë hardhuca të shkretëtirës, ​​shumë të zakonshme në këto zona të Afrikës dhe që figurojnë gjithashtu në imagjinatën dhe kulturën e Egjiptit të Lashtë. Këto hardhuca – dhe zvarranikët e vegjël në përgjithësi – zakonisht shoqëroheshin me Atum, një hyjni krijues.

Gjëja më befasuese, megjithatë, nuk është përmbajtja e arkivoleve: duke pasur parasysh bas-relievet në pjesën e jashtme, studiuesit tashmë prisnin të gjenin mbetje kafshësh. Zbulimi më tronditës është se një përqendrim i lartë i plumbit u gjet në bazën e sarkofagut.

Plumbi ishte gjetur tashmë në varret e disa faraonëve dhe ekspertët besojnë se qytetërimi egjiptian e lidhi këtë material me mbrojtje dhe magji.

Të tjerë besojnë se përdorimi i plumbit ishte thjesht praktik dhe se përdorej për të niveluar bazën e sarkofagëve në mënyrë që të shmangeshin aksidentet.

Megjithatë, gjetja e plumbit në varret e kafshëve ka ngjallur vëmendjen e komunitetit shkencor dhe ka vërtetuar teorinë e përdorimit të plumbit për arsye mistike.

Është e pasigurt nëse është përdorur për rituale magjike, por ne e dimë se egjiptianët besonin se plumbi ndihmonte në parandalimin e problemeve të shikimit.