Një familje në Sydney, Australi është lavdëruar për rezistimin ndaj dëshirës për të shitur pronën e tyre zhvilluesve që blenë të gjithë tokën përreth, pavarësisht se iu ofruan dhjetëra miliona dollarë.

Shtëpia e familjes Zammit është kthyer në një nga pronat më të famshme të Sidneit, si në mënyrën se si dallohet mes dhjetëra shtëpive të llojit të biskotave që e rrethojnë, ashtu edhe në qëndrueshmërinë e pronarëve të saj.

Ndërsa të gjithë fqinjët e tyre të vjetër kanë rënë dakord t’ua shesin tokën ndërtuesve të shtëpive, Zammit-ët kanë refuzuar çdo ofertë dhe nuk kanë plane të lëvizin së shpejti.

Familja australiane është lavdëruar për refuzimin për të shitur dhe për të vazhduar të jetojë në pesë hektarë tokë, pavarësisht tundimeve financiare dhe presionit nga zhvilluesit.

E parë nga lart, prona Zammit duket si një kopje në miniaturë e Central Park të Nju Jorkut, një oaz i gjelbër i rrethuar nga rreshta të rregullt shtëpish të buta gri. Zhvilluesit i kanë ofruar para familjes, por ata refuzojnë të shesin shtëpinë e tyre të ëndrrave.

Oferta e fundit ishte 33 milionë dollarë, shumë më tepër se sa është ofruar për prona të ngjashme në periferi të The Ponds, por përsëri kjo është e fundit e këtij lloji.

Zammit-ët kanë mbetur të fshehtë, nuk kanë folur për ofertat që kanë marrë nga zhvilluesit dhe nuk kanë shprehur asnjë qëllim për t’u larguar nga toka e tyre, megjithëse pranojnë se zona nuk është aq e bukur sa dikur.

Diane Zammit tha: “Dikur ishte një tokë bujqësore e mbushur me shtëpi dhe vila të vogla me tulla të kuqe. Çdo shtëpi ishte unike dhe kishte aq shumë hapësirë, por nuk është më kështu. Nuk është më njësoj”. Me sa duket, familja nuk është e interesuar të shesë dhe nuk ka nevojë për miliona euro që i hedhin ndërtuesit e pronave.

Ata kanë fituar lëvdata si nga agjentët lokalë të pasurive të paluajtshme ashtu edhe nga fqinjët e tyre, të cilëve u pëlqen të kenë një oaz të gjelbër në lagjen e tyre të ngarkuar. Një fqinj tha:

“Jam shumë i lumtur që ata kanë refuzuar të shesin: do të thotë se kemi një rrugë pa krye, shumë më të sigurt për fëmijët tanë dhe lëndina e tyre e madhe pranë nesh na bën të ndihemi sikur kemi shumë hapësirë. Fqinjët tanë nuk e kanë këtë mundësi sepse shtëpitë e tjera janë shumë afër. Jemi shumë mirënjohës! Shpresoj që të qëndrojnë”.