Disa gjëra të përditshme, si rrobat, aksesorët e kështu me radhë, ndikohen shumë nga gjinia. Dhe kjo është e drejtë: disa janë për djem dhe disa janë për vajza. E drejtë? Jo tamam. Ndonjëherë një produkt i destinuar për femra përfundon duke u përqafuar nga meshkuj më burrërorë dhe anasjelltas. Madje nuk është një gjë e rrallë.

Shumë gjëra që ne i shoqërojmë me burra ose gra sot ishin në fakt fillimisht të destinuara për gjininë e kundërt. Para së gjithash çorapet dhe dollakët. Sot ato janë veshje thjesht femërore, me përjashtim të disa rasteve termike apo sportive. Në një kohë, megjithatë, ato ishin një zgjedhje mashkullore e veshjeve të këmbëve.

Në fakt, burrat e të pasurve dhe të modës mbanin çorape që në shekullin e 9-të. Gratë i adoptuan ato vetëm rreth 800 vjet më vonë, në shekullin e 18-të. Kishte një periudhë mbivendosjeje ku meshkujt nuk donin të mendoheshin se mbanin çorape femrash. Pikërisht atëherë u shpik termi “geta” për të dalluar çorapet e grave nga ato të burrave.

Ende në temën e veshjeve intime, kemi perizomat të cilat fillimisht ishin të brendshme për meshkuj. Kuptohet, mbathja origjinale – e veshur në vende si Egjipti, Greqia dhe Japonia – nuk ishte aq elegante sa ekuivalenti i saj modern. Megjithatë, ajo e linte pjesën e pasme.

Nga ana tjetër, tanga femër ka lindur në vitin 1939, të paktën sipas legjendës. Gjatë Panairit Botëror të Nju Jorkut, kryetari i qytetit urdhëroi balerinat e zbuluar të mbulonin turpin e tyre. Pra, ata i vunë perizoma që të mund të vazhdonin të tundeshin për audiencën.

A e dinit se fanellat crop top në vitet ’80 dhe në fillim të viteve ’90 ishin kulmi i maskulinitetit? Në fakt, ata kanë lindur në dhomat e zhveshjes së yjeve të futbollit amerikan. Megjithatë, në mesin e viteve ’90, shumica e burrave vendosën se nuk donin të dilnin me barkun jashtë dhe u kthen në një veshje për gratë.

Më pas takat e larta që dikur mbanin ushtarët trupmëdhenj persianë. Ata i lejonin të qëndronin më mirë në shalë gjatë luftimeve. Disa qindra vjet më vonë, zotërinj francezë të shekullit të 17-të adoptuan takat e larta si një nga gjërat më në modë për t’u veshur.

Gratë filluan të vishnin taka të larta vetëm kur skajet e fundeve të tyre ngadalë filluan të shkurtohen. Takat i bënin këmbët të duken më të vogla dhe pulpat të duken më të tonifikuara. Në shekullin e 18-të burrat i braktisën fare takat.

Do të ishte e padrejtë të thuash se gratë e së kaluarës nuk bënin make-up: sigurisht që bënin. Por buzëkuqi, pudra dhe eyeliner nuk ishin aq fort të lidhura me femrat sa sot. Faraonët e lashtë egjiptianë mbanin eyeliner dhe buzëkuq të trashë, si për të treguar pasurinë e tyre, ashtu edhe për t’u ngjarë perëndive Horus dhe Ra.

Romakët e lashtë përdornin pigmente të kuqe për të skuqur faqet e tyre dhe për të lyer thonjtë e tyre, ndërsa shumë zotërinj në Anglinë dhe Francën e shekullit të 17-të dhe 18-të vranë veten pa dashje me një pudër fantazmë të zbehtë me bazë plumbi. Meshkujt ndaluan së përdoruri grimin e fytyrës vetëm në shekullin e 19-të, kur Mbretëresha Victoria dhe Kisha e Anglisë filluan të mos e miratonin këtë praktikë.

Më në fund përfundojmë me një makinë muskulore: Ford Mustang. Cili i ri nuk do të donte të shfaqej duke e drejtuar atë? Megjithatë, kur Mustang u prezantua për herë të parë në mesin e viteve 1960, Ford e tregtoi atë për gratë.

Me një bagazh të madh të aftë për të mbajtur sende ushqimore, Ford e quajti makinën “gjysma më e ëmbël e supermarketit”. Prodhuesi madje zgjodhi me kujdes ngjyrën e kuqe të Mustang origjinale për t’u përshtatur me nuancat e buzëkuqit të njohura në atë kohë. Jo më kot, edhe sot Mustang është një nga makinat sportive më të pëlqyera nga femrat.