Për shumicën e vendeve, data e miratimit të flamurit të tyre është e qartë, por për të tjerat është e diskutueshme. Data ose viti i saktë i miratimit të flamurit të çdo vendi mund të jetë i panjohur ose i debatuar për shkak të ndryshimeve të dizajnit, por nga hulumtimi ynë, këtu janë pesë flamujt më të vjetër të vendeve në botë.

1. SKOCI (832)

Flamuri i Skocisë lindi në vitin 832 pas Krishtit, gjatë një beteje të zhvilluar në epokat e errëta. Njihet si flamuri më i vjetër i Evropës. Shpesh i referuar si Saltire e Skocisë, Saltire ose Kryqi i Shën Andreas, Flamuri i Skocisë përdor një sfond të kaltër. Dizajni i tij është i guximshëm dhe unik me një fushë të thjeshtë blu dhe kripë të bardhë.

Sipas traditës, ai përfaqëson Shën Andrean, i cili supozohet se është kryqëzuar në një kryq të asaj forme. Kryqi i Shën Andreas mbahej si një distinktiv mbi kapele në Skoci në ditën e festës së Shën Andreas.

2. AUSTRI (Miratuar 1230)

Flamuri i Austrisë ka tre vija të barabarta horizontale të kuqe, të bardhë dhe të kuqe. Historikisht, dizajni bazohet në stemën e dinastisë Babenberg, dhe në fillim flamuri ishte portokalli-bardhë-blu, por më vonë vijat portokalli dhe blu u bënë të kuqe.

Sipas legjendës, flamuri u shpik nga Duka Leopold V i Austrisë si pasojë e luftimeve të tij gjatë Rrethimit të Akresë (1189-1191). Pas një beteje të ashpër, pardesyja e tij e bardhë u zhyt plotësisht në gjak. Kur hoqi rripin e tij, pëlhura poshtë ishte jashtëzakonisht e bardhë, duke zbuluar kombinimin e ngjyrave të kuqe-bardhë-kuqe. Ai ishte aq i pushtuar nga kjo pamje e veçantë, saqë pranoi ngjyrat dhe skemën si flamurin e Austrisë. Megjithëse flamuri austriak ishte në punë në 1105, ai nuk u miratua zyrtarisht deri në 1230.

3. LETONI (1280)

Një nga flamujt më të vjetër në botë, Flamuri i Letonisë u përmend për herë të parë në kronikën mesjetare të quajtur Kronika e Rhymed e Livonia në 1280. Kronika përmend një standard të kuq me një shirit të bardhë që përdoret nga fiset letoneze.

Sipas LatvianHistory.com, “kur udhëheqësi i fisit të lashtë Letonez Semigallian drejtoi sulmin kundër Rigës së kontrolluar nga kryqtarët Teutonikë, ushtarët Latgalianë nga Cēsis erdhën për të mbështetur kryqtarët. Latgalianët erdhën me flamur të kuq-bardhë-kuq që kronisti e quajti “flamuri i letëve”.

Një legjendë i referohet një shefi të plagosur për vdekje të një fisi letonez, i cili ishte mbështjellë me një çarçaf të bardhë. Pjesa e çarçafit ku ishte shtrirë mbeti e bardhë, por dy skajet i ishin njollosur në gjak. Gjatë betejës tjetër, fleta e njollosur me gjak u përdor si flamur. Sipas legjendës kësaj radhe luftëtarët letonezë ishin të suksesshëm dhe e përzunë armikun.

4. DANIMARKA (Miratuar 1307 ose më herët)

I njohur si i njohur si “Dannebrog” ose “rroba daneze”, në Danimarkë, dizajni aktual i një kryqi të bardhë skandinav në një sfond të kuq u miratua zyrtarisht në 1307 ose më herët. Flamuri i Danimarkës mban gjithashtu Rekordin Botëror Guinness për flamurin kombëtar më të vjetër të përdorur vazhdimisht.

Sipas legjendës, flamuri erdhi në zotërimin danez gjatë Betejës së Lyndanisse në 1219. Danezët ishin në një kryqëzatë të dështuar në Estoni, por pasi iu lutën Zotit, një flamur ra nga qielli. Pas kësaj ngjarje, mbreti danez Valdemar II vazhdoi të mposhti estonezët. Përdorimi i parë i regjistruar i flamurit u shfaq më pak se 100 vjet më vonë. Kjo legjendë nuk ka të dhëna historike apo faktike, megjithëse shumë e konsiderojnë atë të vërtetë.

Burimet vënë në dukje se ndërsa Danimarka nuk ishte kurrë pjesë e Perandorisë Romake, modele të ngjashme u përdorën nga Perandoria për të përfaqësuar provincat, pasi kryqi i bardhë është simbol i krishterimit. Dizajni kryq u miratua më vonë nga vende të tjera nordike si Suedia, Norvegjia, Finlanda dhe Islanda.

5. SHQIPËRI (1443)

Flamuri i Shqipërisë përbëhet nga një fushë e kuqe (sfondi) me një shqiponjë të zezë dykrenore në qendër. Shfaqja e parë e flamurit të Shqipërisë u bë më 28 nëntor 1443, kur Skënderbeu (George Kastrioti), heroi kombëtar i Shqipërisë, ngriti flamurin e tij mbi kalanë e Krujës në kundërshtim me turqit që sundonin vendin. Dizajni unik i shqiponjës me dy koka është huazuar nga Perandoria Bizantine.

Simboli i shqiponjës dykrenare u ripërdor nga nacionalistët shqiptarë gjatë fundit të shekullit të 19-të dhe fillimit të shekullit të 20-të, si simbol i fushatës së tyre për pavarësinë e vendit të tyre nga Perandoria Osmane. Më 28 nëntor 1912 u shpall Deklarata e Pavarësisë së Shqipërisë dhe flamuri u miratua zyrtarisht.