Të kapesh duke folur me veten mund të jetë e turpshme, pasi mund të duket të jetë një manifestim i ndonjë çrregullimi mendor. Zakonisht të folurit me zë të lartë ka qëllimin thelbësor të komunikimit me të tjerët, por duke qenë se bërja e fjalimeve të vetmuara është e shpeshtë tek njerëzit, a mund të konsiderohet një gjendje normale apo jemi ende në prani të një sjelljeje anormale?

Ne të gjithë përfshihemi në biseda të heshtura me veten dhe shpesh përfshihemi në biseda të thella me veten. Të folurit e brendshëm është shumë i shëndetshëm pasi e mban mendjen aktive, organizon mendimet, planifikon veprimet, konsolidon kujtesën dhe rregullon emocionet dhe vetëkontrollin.

Të folurit me zë të lartë mund të konsiderohet një zgjatje e të folurit me veten. Sipas studiuesve kur i shprehim mendimet dhe ndjenjat tona me zë të lartë, bëhemi më të vetëdijshëm për atë që po ndodh në mendje.

Një studim i vitit 2011 i botuar në Revistën Tremujore të Psikologjisë Eksperimentale shqyrtoi përfitimet e të folurit me veten. Studiuesit u dhanë 20 pjesëmarrësve detyrën për të gjetur produkte të caktuara në një supermarket.

Në aktivitetin e parë ishte e ndaluar që të gjithë të flisnin gjatë kontrollit, ndërsa në të dytin mund të lëviznin duke lexuar me zë listën e blerjeve. Prova e dytë e bëri më të lehtë për njerëzit gjetjen e artikujve. Të folurit me veten me zë të lartë nxiti kujtesën dhe krijoi një lidhje më të fortë midis gjuhës dhe qëllimeve vizuale.

Një studim tjetër i basketbollistëve zbuloi se kur ata thoshin fjalë inkurajuese me zë të lartë, përfunduan duke e kaluar topin më shpejt. Sportistë të tjerë, si lojtarët e tenisit, gjithashtu shpesh flasin me veten në momente vendimtare në një ndeshje për t’i ndihmuar ata të qëndrojnë të fokusuar.

Studiuesit zbuluan gjithashtu se përdorimi i personit të dytë ose të tretë në një bisedë pozitive me veten (p.sh. “Shko, je i fortë!” ose “Hajde, mund ta bësh!”) është më efektiv dhe e çon atletin në silleni më mirë.

Kjo është për shkak të komponentit të vetë-distancimit brenda gjuhës: edhe nëse jeni duke folur me veten, ju kërkoni një lloj ndarjeje në peizazh, si në një këndvështrim të jashtëm nga një person i tretë.

Në rastin e çrregullimeve të rënda mendore, si skizofrenia, fjalimet me zë të lartë nuk argëtohen me veten, por me zërat e pranishëm në kokë dhe kanë një strukturë mjaft të dallueshme.

Nga ana tjetër, të kesh një bisedë me veten me zë të lartë nuk është një simptomë e shqetësimit të brendshëm, por e bën një individ më vigjilent, të vetëdijshëm dhe të aftë për të përpunuar ndjenjat e dikujt.