Jo të gjitha ushqimet e mykura janë të këqija për t’u ngrënë. Ka disa ushqime që janë të sigurta për shëndetin pavarësisht gjithçkaje.

Djathi blu, për shembull: i bërë me myk dhe i ngrënshëm, por vetëm sepse myku përdoret në procesin e ushqimit. Për djathin e fortë, nëse myku është nga jashtë, mund ta prisni dhe të hani pjesën tjetër.

Frutat dhe perimet: Pjesët e vogla të mykut zakonisht mund të rikuperohen, për sa kohë që ato nuk janë të rrëshqitshme, pasi kjo sinjalizon praninë e baktereve që mund të shkaktojnë helmim nga ushqimi ose dhimbje stomaku.

Prerja rreth dhe nën njolla myku mbi perime të tilla si perimet me rrënjë dhe lakra duhet t’i bëjë ato të sigurta për t’u ngrënë. Përmbajtja e tyre e ulët e lagështisë dhe shpesh nivelet më të larta të acidit e bëjnë më të vështirë depërtimin e mykut.

Mollët: Kini kujdes sepse një toksinë e quajtur patulin mund të gjendet në mollët e dëmtuara ose të mykura.

Manaferrat dhe perimet si kastravecat, domatet, pjeshkat: nëse shohim pak myk nga jashtë, në këtë rast është më mirë t’i hedhim, edhe nëse një mjedër e mykur nuk bën dëm.

Patatet: nëse kanë filluar të mbijnë, thjesht hiqni filizën. Nëse ato janë të gjelbra, ato përmbajnë toksina natyrale, prandaj është më mirë t’i shmangni. Buka: pjesa e mykur pritet dhe pjesa tjetër hahet.

Reçeli: në këtë rast mund të vazhdoni duke eliminuar pjesën e ndotur nga myku nga kavanozi, dhe ndoshta edhe një sasi të caktuar reçeli përreth.

Megjithatë, duhet thënë se ky operacion mund të mos heqë as toksina të padukshme të pranishme, dhe për këtë arsye nuk ka asnjë garanci që duke vepruar kështu, do të largohet e gjithë pjesa e mykur dhe për rrjedhojë e rrezikshme për shëndetin.

Me pak fjalë, gjëja më e mirë është sigurisht që të mos i lëmë ushqimet të arrijnë deri në atë pikë sa të kenë myk, por siç e kemi parë në disa raste jo gjithçka është e humbur.