Një, dy, tre hapa prapa (më së shumti pesë, nëse distanca është më e madhe). Më pas një hap anash në mënyrë që të vendoset në këndin e duhur keba për të prekur pjesën e brendshme të qafës dhe për t’i dhënë efekt topit.
Cristiano Ronaldo dhe Dusan Vlahovic kanë të njëjtin ritual edhe pse këmbet e futbollisteve jane te ndryshme: e djathta për portugezin, e majta për serbin. Vlahovic të jep përshtypjen se ka studiuar teknikën e pesë herë Topit të Artë, se e ka bërë të tijën dhe e ka personalizuar, duke u përpjekur të stërvitet mjaftueshëm për të fituar besimin që e lejoi të qëndiste trajektoret (dhe golat) në dy ndeshje radhazi (në Olimpico me Romën dhe në Torino me Spezian)
Alfa dhe omega e Juventusit në një goditje dënimi: ishte Ronaldo i fundit që shënoi një goditje dënimi për bardhezinjte, ishte 4 korriku 2020 – në atë sezon fatal dhe të zgjatur në kohë për pandeminë – kur në derbin kundër Torinos (fitoi 4-1) kampioni portugez shenoi nga buza e zonës së rreptësisë.
Thjesht hidhini një sy qëndrimit, gjërave që ai bën gjithmonë në të njëjtën mënyrë me saktësi metodike. Lëvizjet e memorizuara, të përsëritura me mekanikë procedurale deri në momentin e goditjes edhe nëse rezultati nuk është i dukshëm.
CR7 në DV9. Dy vjet më vonë kjo magji u zhduk me largimin e CR7 dhe duket se ka rilindur falë prekjes magjike të Dusan, një shenjë e mirë për Juventusin ende në kërkim të dimensionit të vet.
Ngjashmëria mund të shihet edhe me sy të lirë. Dhe është më e dukshme nëse për një moment vëmendja përqendrohet te dinamika e goditjes së lirë që karakterizon serbin: e njëjta ecje mbrapa, pak a shumë e ngjashme numri i hapave, e njëjta ide e zhvendosjes djathtas per te goditur fort.
Nuk ka asnjë mashtrim. Është e gjitha e vërtetë, një përzierje e teknikës së lindur individuale plus një pjesë të mirë të rafinuar pa lënë pas dore asgjë, duke qëndruar pak më gjatë në lëndinën e qendrës sportive, në kërkim të një koordinimi të përsosur mes kokës, shpirtit dhe trupit.
Ka një diferencë ndryshimi, sepse interpretuesit dhe stilet që i dallojnë janë të ndryshëm: më shpërthyes është ai i portugezit, i cili hap këmbët dhe më pas merr frymë sikur do të mbledhë të gjithë energjinë para se të rrahë; kamxhiku si kamxhik që dëgjon të fërshëllejë në ajër, para se të të lëndojë kamxhiku, ai i Vllahoviqit.
Dhe përsëri: CR7 priret më shumë nga jashtë, në kërkim të një këndi më të madh për të efektuar trajektoren; DV9 bën diçka të ngjashme, por fokusohet për t’u vendosur më tej përpara topit. Asonanca është aty dhe kumbon dëshirën e madhe të Dushanit ‘të ri’ për t’u përmirësuar gjithmonë.
