Në një reklamë të njohur televizive të disa viteve më parë, poeti dhe skenaristi nga Romagna Tonino Guerra thirri përmes telefonit “Gianni, optimizmi është aroma e jetës”. Parulla ka mbetur e skalitur në mendjet e dyzetvjeçarëve të sotëm dhe në fakt, pas ca kohësh, është dëshmuar si profetike.

Një qëndrim pozitiv jo vetëm që ndihmon në jetën shoqërore, për t’u harmonizuar me të tjerët, për të krijuar marrëdhënie të rëndësishme pune ose për të bërë rrugën tuaj në këtë apo atë rrugë jetësore, por është vërtet e mirë.

Me fjalë të tjera, optimizmi është i shëndetshëm, si një dietë e mirë ekuilibruar ose aktivitet fizik i vazhdueshëm dhe në procesin e të kuptuarit të faktorëve pak a shumë themelorë për të arritur 90, 100 vjet shëndet, del edhe ky zakon.

Optimizmi është sigurisht i lindur në shumë prej nesh dhe lidhet me racën, sfondin shoqëror dhe mjedisin në të cilin rritemi: për këtë arsye ai gjithashtu mund të stërvitet dhe forcohet falë një sërë “ushtrimesh” mendore dhe emocionale… Pra. pse të mos bashkohesh tani në palestrën e optimizmit?

Një studim i kryer mbi 159,225 gra midis 50 dhe 79 vjeç në Shtetet e Bashkuara, të cilat u regjistruan në Iniciativën për Shëndetin e Grave midis 1993 dhe 1998 dhe të cilat më pas u ndoqën për të hedhur dritë mbi rolin kyç të një qëndrimi pozitiv për 26 vjet.

Një studim, i botuar në Journal of the American Geriatrics Society, zbuloi se njerëzit që shënuan më të lartat për optimizëm në një anketë kishin më shumë gjasa të jetonin mbi 90 sesa njerëzit më pak optimistë.

Ndoshta lidhja midis jetëgjatësisë dhe optimizmit rrjedh nga mënyra se si e menaxhojmë stresin: kortizoli, një hormon i lidhur me stresin, në fakt, rrit radikalet e lira – përgjegjëse për plakjen e qelizave – dëmton presionin e gjakut dhe çon më shpesh në shfaqjen e sëmundjeve kardiovaskulare.