Sistemi Diellor do të jetë i qëndrueshëm për 100 mijëvjeçarët e ardhshëm, gjatë të cilëve orbitat e Mërkurit, Venusit, Tokës, Marsit, Jupiterit, Saturnit, Uranit, Neptunit dhe Plutonit do të mbeten praktikisht të pandryshuara.

Kjo tregohet nga llogaritjet, të cilat ende nuk i janë nënshtruar rishikimit nga kolegët, nga matematikanët në Universitetin e Sofjes, në Bullgari, të cilët kanë zhvilluar një metodë numerike që përkthen elementet orbitale të tetë planetëve kryesorë të Sistemit Diellor dhe të Plutonit, i degraduar nga viti 2006 nga planet në planetin xhuxh, në 54 ekuacione diferenciale të zakonshme të rendit të parë.

Llogaritja, e kryer në 6,290,000 kalkulime, me çdo kalkulim që kërkon rreth gjashtë ditë llogaritje të kompjuterizuara, tregoi se “konfigurimi i elipseve lëkundës në të cilat planetët lëvizin rreth Diellit do të mbetet i qëndrueshëm për të paktën 100,000 vjet, në kuptimin që boshti gjysmë i madh i çdo planeti ndryshon brenda ose më pak se një për qind”, shkruajnë studiuesit në dokumentin e paraqitur në AxRiv.

Me fjalë të tjera, Sistemi Diellor do të mbetet i qëndrueshëm për të paktën 100 mijëvjeçarë të tjerë, duke konfirmuar të dhënat nga simulimet e mëparshme se do të duhen rreth 100 miliardë vjet që Sistemi Diellor të shpërndahet përmes Rrugës së Qumështit.

Në atë moment, Dielli do të jetë me të vërtetë i vdekur, në një kohë kur ne me siguri nuk do të jemi më. Studime të tjera, në fakt, kanë treguar se njerëzimit do t’i mbeten rreth një miliard vjet jetë në Tokë, që do të bëhet një planet i pabanueshëm, sërish për shkak të Diellit, i cili do të rrisë intensitetin e tij me 10% çdo miliard vjet.

Një rritje që do të jetë e mjaftueshme për të shkaktuar avullimin e oqeaneve dhe për ta bërë sipërfaqen e tokës aq të nxehtë sa të mos lejojë qëndrueshmërinë e ujit, duke i dhënë fund jetës siç e njohim sot.